Nowa wystawa sztuki współczesnej, czyli „Jacek Sienicki. Wszystkie te rzeczy, które muszę mieć obok siebie”!
Już 31 marca otwieramy wystawę monograficzną „Jacek Sienicki. Wszystkie te rzeczy, które muszę mieć obok siebie”, poświęconą pracom warszawskiego artysty. Twórczy kunszt Jacka Sienickiego, czyniący z niego znamienitego reprezentanta rodzimej sceny artystycznej drugiej połowy XX wieku, decyduje o wyjątkowości owego wydarzenia. Wielkie znaczenie dla projektu ma również fakt, iż jest
Włodzimierz Tetmajer „Obieranie ziemniaków”, 1895
Fascynacja wsią, pojmowaną jako ostoja ponadczasowych wartości, dających – w pewnym skrócie myślowym – świadectwo tzw. polskości, bodaj najpełniej ujawniła się w życiu i twórczości Włodzimierza Tetmajera (1861–1923) – młodopolskiego malarza, projektanta, scenografa, ilustratora, poety, pisarza, działacza politycznego czy wreszcie społecznika. I choć dziś przyrodniego brata Kazimierza Przerwy-Tetmajera kojarzymy głównie
Nasze Muzeum otrzymało aż dwie główne nagrody Marszałka Województwa Śląskiego!
Przybywamy z niezwykłą nowiną! W konkursie na wydarzenie muzealne roku 2020 nasze Muzeum otrzymało aż dwie główne nagrody Marszałka Województwa Śląskiego. To dla nas ogromne wyróżnienie! Główne nagrody w konkursie otrzymały: – w kategorii „wystawy”: wystawa specjalna „Stanisław Szukalski i Szczep Szukalszczyków herbu »Rogate Serce«”; – w kategorii „publikacje książkowe”: katalog „Stanisław Szukalski i Szczep Szukalszczyków herbu »Rogate
Józef Brandt, „Wesele kozackie”
Będzie to rzecz o malarzu, który: nie ma sobie równego w odtwarzaniu stepów i koni, zdziczałych dusz stepowych i krwawych scen, które się rozegrały dawniej na onych pobojowiskach. Kogo miał na myśli Henryk Sienkiewicz, pisząc te słowa? Oczywiście Józefa Brandta (1841–1915). Pisarz musiał być pod wrażeniem jego malarstwa, skoro obdarzył
Julian Fałat obraz „Kościół w Mikuszowicach”, 1911
Czy ktoś z Państwa podczas pobytu w Bielsku-Białej miał okazję gościć w Mikuszowicach, a konkretnie: Mikuszowicach Krakowskich, będących wraz z Mikuszowicami Śląskimi jedną z dzielnic miasta? Ktoś mógłby zapytać, skąd zainteresowanie tym właśnie miejscem. Otóż stąd, że w Mikuszowicach, leżących dawniej na granicy dwóch księstw, znajduje się kościół pod wezwaniem
Zdzisław Lachur, „Bojowniczka getta warszawskiego”
19 kwietnia przypada 78. rocznica wybuchu powstania w getcie warszawskim. Mira Fuchrer, Tosia Altman czy Rachela Zylberberg – to tylko trzy nazwiska z licznej grupy kobiet, które zginęły w czasie zrywu powstańczego w warszawskim getcie wiosną 1943 roku. Były łączniczkami, sanitariuszkami, kolportowały nielegalną prasę – brały czynny udział w działaniach wojennych
Jan Lebenstein, bez tytułu, 1985
Jan Lebenstein nie został dentystą, bo – jak sam twierdził – rwałby zęby jak kowal. Stanęło zatem na sztuce. Jego twórczość świdruje świadomość niczym dentystyczne wiertło. Pełno w niej dziwnych stworów – półludzkich i półzwierzęcych. Relacje i zależności pomiędzy nimi także wyglądają na trudne i niejednoznaczne. To tak jak w
Jacek Malczewski, „Przeznaczenie”, 1909
Obrazy Jacka Malczewskiego to barwne korowody najróżniejszych postaci, wśród których do najliczniejszych należą kobiety-harpie, kobiety-chimery, kobiety uosabiające śmierć, kobiety-przewodniczki czy wreszcie kobiety-muzy. Podobnie w przypadku mężczyzn. Zesłańcy, reprezentanci różnych profesji, starcy, fauni, święci w wydaniu współczesnym – wszyscy oni tłumnie zasilają przestrzeń wykreowaną przez artystę. Warto jednak pamiętać, iż malarstwo
Drzeworyty Albrechta Dürera
Teksty Nowego Testamentu stanowiły inspirację artystyczną już od czasów późnego antyku. Zwizualizowanie zawartych w nim treści częstokroć było jedynym czytelnym dla wszystkich wiernych przekazem nasyconym dodatkowo ładunkiem twórczej ekspresji. Do najczęściej podejmowanych przez sztukę wydarzeń opisanych w Ewangelii należy pasja, czyli świadectwo ostatnich dni z życia Chrystusa – od uroczystego
Albrecht Dürer, „Ostatnia Wieczerza”, 1510
Uroczystości wielkoczwartkowe to pamiątka ostatniej wieczerzy poprzedzającej zbawcze dzieło Chrystusa, związane z Jego śmiercią i zmartwychwstaniem. Fragment Biblii opisujący owo wydarzenie wielokrotnie inspirował artystów różnych epok. Do najbardziej znanych wizualizacji motywu bezsprzecznie należy fresk Leonarda da Vinci, wykonany w refektarzu klasztoru Dominikanów przy bazylice Santa Maria delle Grazie w Mediolanie. Równie
Roman Kramsztyk, „Portret Eweliny Markus, teściowej artysty”
Spoglądając na płótno, stajemy twarzą w twarz z podobizną teściowej artysty. Układ en face był zresztą częstym zabiegiem kompozycyjnym w twórczości Kramsztyka. Malarz wyposażał ponadto swoich modeli w różnego rodzaju przedmioty, stanowiące niejednokrotnie rodzaj dopowiedzenia czy też komentarza na ich temat. I tak pani Markus trzyma w dłoni złożony wachlarz.
Witold Wojtkiewicz, „Idylla – Swaty” z cyklu „Ceremonie IV”
Obraz Idylla – Swaty autorstwa Witolda Wojtkiewicza (1879–1909). Witold Wojtkiewicz, „Idylla – Swaty”, z cyklu „Ceremonie IV”, 1908, tempera na płótnie Rację miał Tadeusz Boy-Żeleński, mówiąc o Wojtkiewiczu, że jest: wielkim poetą, który wypowiadał się środkami doskonale malarskimi. Trudno bowiem w sztuce polskiej o bardziej liryczne w swym całokształcie dzieło
Mała rzecz o wielkim uczuciu – Michalina i Konrad Krzyżanowscy
To historia opowiadająca o uczuciu łączącym dwoje artystów: Konrada Krzyżanowskiego – jednego z najznakomitszych rodzimych portrecistów przełomu XIX i XX wieku – i Michaliny Krzyżanowskiej z domu Piotruszewskiej, będącej wybitną polską pejzażystką. Początek tej opowieści sięga 1904 roku, kiedy to w pracowni Konrada Krzyżanowskiego, wykładowcy w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych,
Władysław Podkowiński, „Portret malarza Władysława Gościmskiego”, ok. 1892
Władysław Podkowiński ( 1866–1895) Malarz i rysownik, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego impresjonizmu i symbolizmu. Początkowo przyuczał się do zawodu kolejarza, po dwóch latach nauki w szkole technicznej zrezygnował jednak na rzecz edukacji artystycznej. Rozpoczął ją w 1880 roku w Klasie Rysunkowej w Warszawie, powstałej po zawieszeniu przez cara Szkoły
Aleksander Gierymski, „Domy nad kanałem”, ok. 1897–1898
Przepełnione słońcem krajobrazy, niezwykła historia, skarbnica duchowej i materialnej kultury europejskiej – tak w świadomości wielu ludzi jawi się Italia. Nie dziwi zatem fakt, że Półwysep Apeniński należał do najczęstszych kierunków artystycznych destynacji. Aleksander Gierymski jedną z pierwszych podróży do Włoch odbył w 1871 roku, towarzysząc swemu starszemu bratu Maksymilianowi
Wincenty Łukasz Mrzygłód, „Kobieta w stroju śląskim”, 1942
Wincenty Łukasz Mrzygłód (1884–1952) Artysta i restaurator-konserwator sztuki, urodzony 17 lipca 1882 roku niespełna 30 kilometrów od Bytomia, we wsi Paczyna w powiecie gliwickim. W okresie szkolnym wykazywał zdolności rysunkowe, które zauważyli jego nauczyciele. Z ich inicjatywy oraz dzięki ich wsparciu finansowemu rozpoczęła się jego bogata edukacja, gdy jako nastolatek
- 1
- 2