Teksty Nowego Testamentu stanowiły inspirację artystyczną już od czasów późnego antyku. Zwizualizowanie zawartych w nim treści częstokroć było jedynym czytelnym dla wszystkich wiernych przekazem nasyconym dodatkowo ładunkiem twórczej ekspresji. Do najczęściej podejmowanych przez sztukę wydarzeń opisanych w Ewangelii należy pasja, czyli świadectwo ostatnich dni z życia Chrystusa – od uroczystego wjazdu do Jerozolimy po Zmartwychwstanie, ze szczególnym podkreśleniem tragizmu męki Pańskiej.

Wśród najznamienitszych dzieł będących jego plastyczną wizją szczególne miejsce zajmuje „Wielka Pasja” – cykl jedenastu drzeworytów autorstwa Albrechta Dürera, powstałych w latach 1497–1510. Artysta kreślił sceny ekspresyjną, dynamiczną linią, wzmagając dramatyzm przekazu mistrzowsko rozegranymi efektami światłocienia oraz niemal malarską plastycznością postaci.

Zbiory Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu mogą poszczycić się trzema rycinami pochodzącymi z tego cyklu, są nimi „Ostatnia wieczerza”, „Pojmanie Chrystusa” i „Ukrzyżowanie”.

Zdjęcia drzeworytów, pochodzących z naszych zbiorów, to okazja na spotkanie ze sztuką Albrechta Dürera (1471–1528), najwybitniejszego artysty niemieckiego doby renesansu oraz jednego z najważniejszych twórców w dziejach sztuki europejskiej. Malarz, grafik, rysownik i teoretyk sztuki, który największy wkład wniósł w rozwój grafiki, a zwłaszcza drzeworytu, nadając mu rangę autonomicznego dzieła sztuki.

Drzeworyty składające się na cykl „Wielkiej Pasji”:

• „Ostatnia wieczerza”,
• „Chrystus na Górze Oliwnej”,
• „Pojmanie Chrystusa”,
• „Biczowanie”,
• „Ecce Homo”,
• „Niesienie krzyża”,
• „Ukrzyżowanie”,
• „Opłakiwanie Chrystusa”,
• „Złożenie do grobu”,
• „Chrystus w otchłani”,
• „Zmartwychwstanie”.