Chrystian Breslauer „Pejzaż znad Niemna”, 1839
Istotną rolę w kształtowaniu rodzimego malarstwa pejzażowego odegrał Chrystian Breslauer (1802–1882) – adept Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie, słynącej ze starannie wypracowanych zasad malarstwa krajobrazowego. Breslauer łączył w swojej twórczości wnikliwą obserwację natury, popartą studiami plenerowymi, z tendencją do idealizującego uogólnienia oraz uporządkowania kompozycji. Zgodnie z wymogami pejzażu romantycznego artysta
Józef Brandt, „Wesele kozackie”
Będzie to rzecz o malarzu, który: nie ma sobie równego w odtwarzaniu stepów i koni, zdziczałych dusz stepowych i krwawych scen, które się rozegrały dawniej na onych pobojowiskach. Kogo miał na myśli Henryk Sienkiewicz, pisząc te słowa? Oczywiście Józefa Brandta (1841–1915). Pisarz musiał być pod wrażeniem jego malarstwa, skoro obdarzył
Julian Fałat obraz „Kościół w Mikuszowicach”, 1911
Czy ktoś z Państwa podczas pobytu w Bielsku-Białej miał okazję gościć w Mikuszowicach, a konkretnie: Mikuszowicach Krakowskich, będących wraz z Mikuszowicami Śląskimi jedną z dzielnic miasta? Ktoś mógłby zapytać, skąd zainteresowanie tym właśnie miejscem. Otóż stąd, że w Mikuszowicach, leżących dawniej na granicy dwóch księstw, znajduje się kościół pod wezwaniem
Zdzisław Lachur, „Bojowniczka getta warszawskiego”
19 kwietnia przypada 78. rocznica wybuchu powstania w getcie warszawskim. Mira Fuchrer, Tosia Altman czy Rachela Zylberberg – to tylko trzy nazwiska z licznej grupy kobiet, które zginęły w czasie zrywu powstańczego w warszawskim getcie wiosną 1943 roku. Były łączniczkami, sanitariuszkami, kolportowały nielegalną prasę – brały czynny udział w działaniach
Jan Lebenstein, bez tytułu, 1985
„Jeśli się zdarzy złapać absolut – jest się szczęśliwym. Każdy człowiek to przeżywa, ale tylko artysta ma szansę utrwalenia takiej chwili”. Cytat pochodzi z rozmowy z Janem Lebensteinem przeprowadzonej przez Wiesławę Wierzchowską w Paryżu 4 maja 1984 r. Jan Lebenstein nie został dentystą, bo – jak sam twierdził – rwałby
Jacek Malczewski, „Przeznaczenie”, 1909
Obrazy Jacka Malczewskiego to barwne korowody najróżniejszych postaci, wśród których do najliczniejszych należą kobiety-harpie, kobiety-chimery, kobiety uosabiające śmierć, kobiety-przewodniczki czy wreszcie kobiety-muzy. Podobnie w przypadku mężczyzn. Zesłańcy, reprezentanci różnych profesji, starcy, fauni, święci w wydaniu współczesnym – wszyscy oni tłumnie zasilają przestrzeń wykreowaną przez artystę. Warto jednak pamiętać, iż malarstwo
Roman Kramsztyk, „Portret Eweliny Markus, teściowej artysty”
Roman Kramsztyk, „Portret Eweliny Markus, teściowej artysty”, olej na płótnie (ze zbiorów Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu) Roman Kramsztyk należał do grona artystów, dla których spotkanie z drugim człowiekiem stanowiło podstawę twórczych uniesień. Świadczy o tym pokaźna liczba portretów obecnych w twórczości malarza. Dzięki sztuce Kramsztyka wiele osób otrzymało przywilej trwania
Władysław Podkowiński, „Portret malarza Władysława Gościmskiego”, ok. 1892
Władysław Podkowiński, Portret malarza Władysława Gościmskiego, ok. 1892, olej na płótnie (ze zbiorów Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu) Władysław Podkowiński ( 1866–1895) Malarz i rysownik, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego impresjonizmu i symbolizmu. Początkowo przyuczał się do zawodu kolejarza, po dwóch latach nauki w szkole technicznej zrezygnował jednak na rzecz edukacji
Wincenty Łukasz Mrzygłód, „Kobieta w stroju śląskim”, 1942
Wincenty Łukasz Mrzygłód (1884–1952) Artysta i restaurator-konserwator sztuki, urodzony 17 lipca 1882 roku niespełna 30 kilometrów od Bytomia, we wsi Paczyna w powiecie gliwickim. W okresie szkolnym wykazywał zdolności rysunkowe, które zauważyli jego nauczyciele. Z ich inicjatywy oraz dzięki ich wsparciu finansowemu rozpoczęła się jego bogata edukacja, gdy jako nastolatek
Wiktoria Goryńska, „Kot”, 1930
Wiktoria Goryńska (1902–1945) Uczęszczała do wiedeńskiej Kunstgewerbeschule. W Polsce swój talent rozwijała pod opieką Konrada Krzyżanowskiego, Tadeusza Pruszkowskiego i Władysława Skoczylasa. Należała do Stowarzyszenia Polskich Artystów Grafików „Ryt” i Związku Polskich Artystów Grafików. Tworzyła głównie w technice drzeworytniczej, nadając swoim pracom ekspresyjny charakter przez wykorzystanie intensywnych barw na ich wybranych
Wacław Borowski, „Rodzina”, ok. 1930
Wacław Borowski (1885–1954) Urodził się w 1885 r. w Łodzi. Zajmował się głównie malarstwem oraz grafiką. W 1909 r. ukończył studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Równolegle studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Fascynował się sztuką renesansu, którą miał okazję poznać m.in. podczas wielu podróży do Francji i Włoch. Kopiował
Jan Matejko, „Pokłon Trzech Króli”, 1888
6 stycznia przypada uroczystość Objawienia Pańskiego (Solemnitas Epiphaniae Domini), popularnie zwana świętem Trzech Króli. O historii mędrców składających pokłon nowo narodzonemu Dzieciątku informuje Ewangelia św. Mateusza. W niej także zapisano informację o tym, że przewodnikiem przybyszów ze Wschodu była Gwiazda Betlejemska prowadząca do miejsca, w którym przyszło na świat Boże
Julian Fałat, „Pejzaż zimowy z Beskidu Śląskiego”
Julian Fałat (1853–1929) „Chociaż urodziłem się w okolicy, gdzie jest dużo wody, to jednak akwarelistą zostałem tylko wskutek tego, że w pierwszych latach mej artystycznej kariery nie miałem możności nabycia farb olejnych”. Cytat pochodzi z „Pamiętników” Juliana Fałata. Choć w wypowiedzi Juliana Fałata pobrzmiewają echa dystansu wobec sposobu realizacji
XII Ogólnopolski Konkurs Literacki „Obraz a słowo. Literacki opis dzieła malarskiego” – rozstrzygnięcie konkursu
XII Ogólnopolski Konkurs Literacki z kategorią obcojęzyczną Obraz a słowo. Literacki opis dzieła malarskiego został rozstrzygnięty. Spośród 110 nadesłanych na konkurs prac jury, po długich obradach, wybrało te najlepsze. Decyzja jak zwykle nie była prosta – uczestnicy zgłosili wiele ciekawych tekstów na podobnym poziomie. Jedne zachwycały językiem, skojarzeniami, inne sprawnym