20 czerwca po raz pierwszy obchodzimy Narodowy Dzień Powstań Śląskich. Święto upamiętnia trzy powstania śląskie oraz rocznicę objęcia części Górnego Śląska przez Rzeczpospolitą w 1922 roku.

20 października 1921 roku Rada Ambasadorów Ligi Narodów zadecydowała o podziale górnośląskiego obszaru plebiscytowego pomiędzy Polskę i Niemcy. Po podpisaniu 15 maja 1922 roku Polsko-Niemieckiej Konwencji Górnośląskiej, regulującej dwustronne stosunki i gwarantującej prawa mniejszości narodowych, w czerwcu i lipcu wojska polskie i niemieckie zajęły przyznane obu krajom terytorium. Po stronie polskiej powstało autonomiczne województwo śląskie. Polsce przydzielono 3214 km2 (29%) i 996,5 tys. mieszkańców (46%). Spośród 67 kopalni węgla kamiennego Polska otrzymała 53, ponadto przypadły jej wszystkie kopanie rud żelaza, 2/3 kopalń rud cynku i ołowiu, a także większość przemysłu hutniczego.

Objęcie przez Polskę przyznanej jej części Górnego Śląska stało się wielkim, wielodniowym świętem, którego głównym elementem było powitanie wkraczających oddziałów Wojska Polskiego. Wchodziły one w skład specjalnie sformowanej grupy operacyjnej, którą dowodził generał broni Stanisław Szeptycki. Obchody rozpoczęły się wkroczeniem Wojska Polskiego do Katowic, gdzie 20 czerwca 1922 roku odbyły się główne uroczystości. Następnie aż do początku lipca witano żołnierzy polskich w poszczególnych miejscowościach. Wszędzie wznoszono bramy powitalne, organizowano uroczystości religijne, patriotyczne i ludowe festyny. Ostatnimi miejscowościami nowego województwa, do których żołnierze polscy wkroczyli 4 lipca, były Rybnik, Wodzisław i Żory.

Na Górnym Śląsku ustawiono ponad 200 bram, przez które przejeżdżały triumfalnie odziały Wojska Polskiego. Były różne, w zależności od tradycji regionalnych. Łączyły je umieszczane na nich polskie symbole narodowe. Dla Śląska były bramami do Polski…