Antysemityzm nie był w Niemczech zjawiskiem nowym. O ile przed dojściem do władzy Adolfa Hitlera w 1933 roku opierał się on na wrogości wobec Żydów jako konkurencji ekonomicznej i miał podłoże we frustracji społecznej, spowodowanej klęską Niemiec podczas I wojny światowej, o tyle w latach 30. stał się filarem polityki nazistowskiej, zdominowanej przez ideologię rasistowską. Powielano, zresztą bezpodstawnie, pogląd, że Żydzi należą do rasy podludzi.

Pierwszym aktem nowej władzy skierowanym przeciwko Żydom było usunięcie z państwowych stanowisk w kwietniu 1933 roku kilku tysięcy żydowskich pracowników. Dwa lata później, 15 września 1935 roku, Reichstag przyjął ustawy rasowe, ogłoszone wcześniej na zjeździe NSDAP w Norymberdze. Na mocy tych aktów Żydów można było odtąd pozbawić obywatelstwa Rzeszy, ochrony prawnej i własności. Zakazano im pełnienia służby w urzędach państwowych i w wojsku, jak też zawierania małżeństw mieszanych.

W kolejnych latach wydano około dwóch tysięcy rozporządzeń, które powoli, aczkolwiek systematycznie ograniczały prawa Żydów. W dokumentach w celu szybkiej identyfikacji nakazano Żydom dopisywanie imion – żeńskiego „Sara” i męskiego „Israel”.

Zapraszamy Państwa do wysłuchania dziesiątego nagrania z serii podcastów historycznych pt. „Wykluczeni. Sara, Israel i »noc kryształowa«”.

Projekt realizowany przy wsparciu Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej w Warszawie, we współpracy ze Stiftung Haus Oberschlesien, Kulturreferat für Oberschlesien, Oberschlesisches Landesmuseum w Ratingen.