W ramach cyklu „Wielość rzeczywistości” towarzyszącego wystawie W rytmie buntu, w środę, 10 stycznia, zapraszamy na spotkanie poświęcone Zofii Stryjeńskiej i zapiskom artystki w pamiętniku Chleb prawie że powszedni. Kronika jednego życia.
Jak setki artystów przed nią i setki po niej, jeszcze jako Zofia Lubańska, a nie Stryjeńska, modli się o sławę: Boże! Odbierz mi wszystko, wszystko. Dobrobyt, sytość, spokój, przyjaźń ludzką, szczęście rodzinne, nawet miłość! Zwal na mnie cierpienie moralne i tysięczne gorycze i zostaje wysłuchana- niekoniecznie przez Boga.

Już bycie kobietą w tamtym czasie nie należało do rzeczy łatwych, a marzenia o byciu artystką wydawały się jedynie marzeniami. Zofia Lubańska, rocznik 1891, chce się uczyć malarstwa na najlepszej uczelni – w Akademii monachijskiej. Kobiet nie przyjmowano, więc przebrała się za chłopca i przyjęła tożsamość brata. Wytrzymała tam tylko rok. W Monachium studiowała pod okiem malarzy historycznych. Musiała się wycofać-koledzy studenci zaczęli podejrzewać, że jednak nie jest chłopcem. To ani pierwszy, ani ostatni ekscentryczny pomysł artystki, artystki o której twórczości pisał m.in. Antoni Słonimski: wściekłymi rzutami pędzla, jak pękiem strzał, kładzie Stryjeńska broczące karminem bestie, liryzmem muślinowych siatek ściąga z firmamentu wszystkie cuda Zodiaku i ptaki rajskie o ogonach dzwoniących jak liry(…) Jej twórczość jest rozpoznawalna na pierwszy rzut oka – motywy chłopskie, nasycony, mocny kolor, ruch postaci, tematyka. Nie sposób się pomylić.

Stryjeńska nie tylko maluje, jest też autorką zabawek, ilustruje książki, tworzy grafiki, projektuje scenografie. Pracuje też dla Wedla i przy zamówieniach rządowych. Pisze pamiętnik, który jest odzwierciedleniem jej osobowości, dokumentem czasu i obyczajowości. Pamiętnik zawiera m.in. rodzaj kroniki historii pobytu Stryjeńskiej w szpitalu psychiatrycznym z inicjatywy własnego męża… Ani koleje jej losu, ani jej bliskich nie są kolorami jej twórczości – optymizmu i szerokiego oddechu. Artystka zmaga się z tęsknotą za dziećmi, brakiem pieniędzy, opisuje zdarzenia i przemyślenia na temat twórczości, notuje rzeczy drobne i zapiski o rzeczach ważnych. O tym wszystkim opowiemy na pierwszym, styczniowym, spotkaniu w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu.

data: 10 stycznia 2018 (środa), godz. 17.00
miejsce: ul. W. Korfantego 34, Sala Kolumnowa
prowadzi: Jolanta Zaczkowska
wykład z cyklu „Wielość rzeczywistości” towarzyszący wystawie czasowej „W rytmie buntu. Polska awangarda międzywojnia”
wstęp bezpłatny

„Wielość rzeczywistości”, czyli wydarzenia towarzyszące wystawie czasowej „W rytmie buntu. Polska awangarda międzywojnia”:

oprowadzania z kuratorem – prowadzi Agnieszka Bartków:
3 grudnia, niedziela, godz. 12.30
14 stycznia, niedziela, godz. 12.30
18 lutego, niedziela, godz. 12.30
25 marca, niedziela, godz. 12.30
22 kwietnia, niedziela, godz. 12.30

wykłady Jolanty Zaczkowskiej:
Andrzeja Pronaszki zapiski scenograficzne (5 grudnia, wtorek, godz. 17.00)
Leon Chwistek a wielkość rzeczywistości (7 lutego, środa, godz. 17.00)
Witkacego harce ze sztuką (7 marca, środa, godz. 17.00)
Stanisława Szukalskiego ślad w literaturze. O niemym śpiewaku (11 kwietnia, środa, godz. 17.00)
Jan Józef Czapski – artysta rozdarty pomiędzy piórem a sztalugą (9 maja, środa, godz. 17.00)

spotkania z wybitnymi znawcami kontekstów okresu międzywojnia:
Awangarda w polskim wzornictwie przemysłowym dwudziestolecia międzywojennego – wykład dr hab. Irmy Koziny (20 stycznia, sobota, godz. 16.00)

warsztaty dla dzieci:
Świat w kwadratach i trójkątach zamknięty (2 grudnia, sobota, godz. 12.30)
Mówiące znaki (20 stycznia, sobota, godz. 12.30)
Marzenia w opakowaniu (17 lutego, sobota. godz. 12.30)
Zabawy z Moną Lizą (3 marca, sobota, godz. 12.30)
Ostra linia buntu (14 kwietnia, sobota, godz. 12.30)
zapisy na zajęcia: tel. 32 281 82 94, w. 127

katalog towarzyszący wystawie czasowej „W rytmie buntu. Polska awangarda międzywojnia”

więcej o wystawie czasowej „W rytmie buntu. Polska awangarda międzywojnia”