Tajniki tworzenia misternej koronki klockowej zgłębione! Spójrzcie na arcydzieła, które powstały w trakcie trzech intensywnych, ale jakże udanych i spędzonych w przyjaznej atmosferze spotkań!

***

Koronka klockowa swoją nazwę wzięła od narzędzi – klocków, za pomocą których jest wytwarzana. Na klocki nawijane są nici, które następnie tworzą koronkę. Rękodzieło powstaje na podstawie wcześniej wyrysowanego szablonu, przymocowanego do poduszki. Prawidłowy sposób splatania klocków odpowiada za tworzenie określonych wzorów koronek. Rzemiosło to wymaga precyzyjnej znajomości podstaw wszystkich ściegów koronkarskich, ale jednocześnie dużej pomysłowości w tworzeniu nowych rozwiązań.

Na rozwój i wzornictwo śląskiej koronki klockowej największy wpływ miało bliskie sąsiedztwo z ośrodkami czeskimi, morawskimi, słowackimi, jednakże widoczne są także wpływy włoskie, niderlandzkie, a przede wszystkim austriackie i niemieckie. Patronką śląskiego koronczarstwa była księżna pszczyńska Daisy Hochberg von Pless, która angażowała się w działalność charytatywną, i założyła kilkanaście szkół, gdzie kobiety mogły bezpłatnie uczyć się rzemiosła. Koronkarstwo stało się źródłem dochodu dla wielu śląskich rodzin.

Koronka klockowa była dawniej bardzo popularna i dostępna, dlatego też wykorzystywano ją do ozdoby stroju ludowego – w naczółkach czepców, obszyciach koszul i bielizny, zdobiła także garniturę kuchenną, poduszki, beciki. Najbardziej charakterystyczną cechą śląskiej koronki klockowej jest wzór z grubszą nitką konturową, osadzony na cieniutkiej siateczce będącej podstawą koronki.

Warsztaty prowadzi: Małgorzata Połubok

Zdjęcia: Klara Puzoń | Klarograficzna