Bielinek kapustnik to duży motyl z rodziny bielinkowatych Pieridae. Można go spotkać na łąkach, skraju lasu, w mieście, terenach ruderalnych, zaroślach, przydrożach. Motyle te pojawiają się w naszym klimacie zazwyczaj w dwóch pokoleniach w ciągu roku: od kwietnia/maja do czerwca fruwa pokolenie wiosenne, zaś z początkiem lipca pojawia się letnie pokolenie, które występuje do połowy września.

U tego gatunku samce różnią się wyglądem od samic – samiec kapustnika nie posiada czarnych plam na wierzchu przednich skrzydeł, ma za to dwie czarne plamki na ich spodzie, samica zaś wyróżnia się dwiema czarnymi, dużymi plamami zarówno na spodzie, jak i na wierzchu skrzydła.

Samice składają około 200–300 żółtopomarańczowych jaj na spodzie roślin z rodziny krzyżowych, głównie na kapuście warzywnej. Gąsienice żyją gromadnie na wierzchu liści rośliny pokarmowej. Przepoczwarczają się na płotach, murach, pniach drzew, suchych roślinach, zimuje poczwarka. Motyle żywią się nektarem kwiatów, szczególnie chętnie odwiedzają kwiaty czerwone, fioletowe, niebieskie i białe.

Bielinek kapustnik znany jest ze swoich wędrówek. W przeszłości obserwowano niejednokrotnie ogromne ilości wędrujących kapustników. Najstarsze dane pochodzą z roku 1104, kiedy to we Francji „motyle zaciemniły słońce”.

Jeden z biskupów niemieckich napisał: „5 sierpnia 1745 i w dniach następnych leciały takie masy Papilionów, że wszystko się stało od nich białe i nic nie było widać. Pozostawiły na polach wiele milionów gąsienic, które pożarły wszystko” (Meszaros & Vojnits, „Motyle i ćmy”, 1979). Takie masowe pojawy kapustnika należą już do przeszłości.

Obecnie bielinek kapustnik jest spotykany zazwyczaj pojedynczo, od czasu do czasu, z pewnością jest o wiele mniej liczny i rzadziej widziany niż pokrewne bielinki: rzepnik i bytomkowiec. Wiąże się to głównie z przekształceniem upraw, powszechną chemizacją i automatyzacją rolnictwa oraz zanieczyszczeniem środowiska.

Więcej informacji przyrodniczych znajdziecie na naszej wystawie „Rośliny z paszportem”.