„Granice wolności – granice Niepodległej (1918–1922)”
Zakończenie I wojny światowej otwierało nowy rozdział w historii Polski – powolnego, aczkolwiek systematycznego budowania Ojczyzny, kolejno poprzez powstanie wielkopolskie, powstanie sejneńskie, powstania śląskie, wojny polsko-ukraińską i polsko-sowiecką czy wreszcie plebiscyty przeprowadzone na Warmii i Mazurach oraz na Górnym Śląsku. Wieloaspektowo rozumiana walka o Niepodległą stała się zarazem walką o wolność, gdy weźmie się pod uwagę dwie optyki – stricte geograficzną, ale też mentalną czy wręcz duchową.
Niniejsza publikacja będąca wynikiem współpracy trzech instytucji – Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Muzeum Niepodległości w Warszawie oraz Instytutu Historii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach – poświęcona została problemowi odradzania się państwa polskiego, w kontekście kolejnych etapów kształtowania się granic II Rzeczypospolitej, po latach niebytu na mapie Europy. Doskonale wpisuje się w nurt badań niepodległościowych. Książka obejmuje dziesięć tekstów, ujętych w trzech częściach tematycznych: granice wolności w pamięci zbiorowej, kształtowanie się granic II Rzeczypospolitej na Wschodzie i na Zachodzie, granice wolności w edukacji historycznej. Zamierzona wieloaspektowość i interdyscyplinarność tomu pozwoliła na szerokie zaprezentowanie problematyki sukcesów i porażek tworzenia się niepodległego państwa polskiego, jak również pogłębionej refleksji nad recepcją dziedzictwa Kresów Wschodnich i Zachodnich, z perspektywy 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości oraz współczesnych implikacji tego wydarzenia, w kontekście polityki historycznej.
Okładka książki „Granice wolności – granice Niepodległej 1918-1922”