Chociaż martwa natura jako temat znana była już w sztuce starożytnej, to jej termin (stilleven, „ciche życie”) pojawił się dopiero pod koniec XVII wieku. Kojarzona najczęściej z blaskiem pięknych przedmiotów, potrafiła być również przestrogą nawołującą świat do opamiętania. Portretowane przedmioty skrywały emocje i pełniły rolę „progu”, za którym jest jeszcze wiele do opowiedzenia.
W sposób wyjątkowy dla sztuki polskiej istotę rzeczy kreuje Aldona Mickiewicz, której prace malarskie i rysunki można oglądać w Muzeum Górnośląskim.
W swej twórczości Mickiewicz jest jak alchemik, który bada świat ludzi zamknięty w przedmiotach, które to właśnie człowiek porzucił, zniszczył, zużył. Choć dostają dzięki artystce swoją „drugą szansę” i mogą ponownie zaistnieć, nie służą już swemu pierwotnemu celowi, stają się teraz współczesną wersją rozpowszechnionego w sztuce motywu z Księgi Koheleta – przemijającego piękna.
Debiut Aldony Mickiewicz przypadł na lata 80. XX stulecia – okres niezwykle ważny, ale też wyjątkowy w historii rodzimej sztuki, tak jak wyjątkowa była i pozostaje do dziś twórczość malarska i rysunkowa artystki. Warsztat dawnych mistrzów stanowił dla niej inspirację – wzór, który postanowiła kontynuować w swoich pracach.
Na wystawie W istocie rzeczy prezentowane są prace pochodzące z trzech ostatnich dekad (począwszy od tych z lat 80. do najnowszych, powstałych w 2016 roku) – z okresu, w którym nieustannie materia i czas dominują w twórczości Aldony Mickiewicz. Dzieła te ukazują głębię symbolu zamkniętego w wydawałoby się tylko martwej naturze, wynikające ze świadomości i postrzegania sensu sztuki. To m.in. prace z cykli: Et in Arcadia Ego – nawiązujące do motywów ikonograficznych sztuki nowożytnej, Paramenty – ukazujące przedmioty, które ze względu na „zużycie” przestały pełnić swoją funkcję, Arka – gdzie głównym „bohaterem” jest przywieziona z Kresów blaszana wanna.
Aldona Mickiewicz (ur. 1959 r. w Oświęcimiu) – absolwentka krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie w latach 1979–1984 studiowała w pracowniach prof. Tadeusza Brzozowskiego, prof. Zbyluta Grzywacza oraz prof. Stanisława Rodzińskiego, w którego pracowni uzyskała dyplom z wyróżnieniem. W latach 80. uczestniczyła w Ruchu Kultury Niezależnej, w 1986 r. przebywała na stypendium artystycznym w Rzymie. Wspólnie z Tadeuszem Borutą w latach 1992–1993 wykonała obrazy ołtarzowe w byłym klasztorze sióstr benedyktynek w Monte San Savino we Włoszech. Jej prace znajdują się w zbiorach prywatnych oraz państwowych w kraju i za granicą, były prezentowane na wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych.
Dział Sztuki Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu od trzech lat przygotowuje wystawy poświęcone artystom związanym z Ruchem Kultury Niezależnej. Cykl Niezależna sztuka polska lat 80. Przeszłość/teraźniejszość otwarła w 2013 roku monograficzna wystawa ukazująca pięćdziesiąt lat drogi twórczej prof. Stanisława Rodzińskiego. Dwa lata później na ekspozycji Poza oficjalnym obiegiem. Niezależna sztuka polska lat 80. zaprezentowane zostały prace kilkunastu twórców działających w tzw. drugim obiegu. Przemiennie realizowane pokazy o charakterze zbiorowym i indywidualnym mają – w założeniu kuratora wystaw – umożliwić zrozumienie różnorodności artystycznych wypowiedzi oraz uwolnić twórców ze sztucznie wykreowanych schematów. Wystawa prac Aldony Mickiewicz jest trzecią wystawą z ww. cyklu.