Cztery ołtarze, cztery strony świata, cztery czytane Ewangelie, przejmujące suplikacje, niesione figury i feretrony, kwietne dywany, dziewczynki sypiące kwiaty przed monstrancją schowaną pod baldachimem, rośliny odpędzające złe moce… Obchody Bożego Ciała wiążą się z licznymi wierzeniami i zwyczajami ludowymi. Dla mieszkańców wsi zabrane z ołtarzy kwiaty i rośliny miały magiczną moc. Ich nadprzyrodzone właściwości przypisywano towarzyszącym procesji eucharystycznej obrzędom święcenia i błogosławienia ołtarzy, domów i miejsc pracy. Wianuszki z kwiatów i ziół, wykonane i poświęcone w czasie oktawy Bożego Ciała, wieszano na drzwiach domów, wkładano zmarłym pod poduszkę, a wywary z nich służyły jako lekarstwa…

Na temat obrzędów ludowych związanych z uroczystością Bożego Ciała mówi Anna Grabińska- Szczęśniak, kierownik Działu Etnografii Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu:

W Polsce obchody Bożego Ciała zawdzięczamy pochodzącemu z Brzozowic – dzielnicy Piekar Śląskich – biskupowi Nankierowi. Od 1320 r. święto było celebrowane w diecezji krakowskiej. W polskim Kościele katolickim uroczystość obchodzono we wszystkich diecezjach już pod koniec XIV wieku. Błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem datuje się na koniec wieku XV.

fot. ze zbiorów MGB