Byłem w tych dniach bardzo smutny. Mówiono mi, że jesteś podniecona, że wołasz uporczywie o dzieci i o mnie. Droga Celino, w ten sposób nie zobaczymy się prędko. Będę Ci powtarzał w każdym liście, że masz być spokojna i posłuszna, jeżeli chcesz wrócić do domu – napisał Adam Mickiewicz do żony Celiny, którą oddał pod opiekę psychiatrów do zamkniętego Domu Zdrowia w Vanves. Skomplikowane losy Celiny i Adama Mickiewiczów, a także Ksawery Deybel zostaną przedstawione podczas kolejnego spotkania w Muzeum Górnośląskim.
Historycy literatury bujają w obłokach i rzadko kiedy zaglądają do kuchni i kieszeni poetów, a właśnie w tych miejscach często znajduje się konkretna odpowiedź na pytania, dlaczego ten i ów zamilkł albo zachował się tak, a nie inaczej. Mickiewicz wielkim poetą był, ale czy był wielkim człowiekiem? Czy można być jednocześnie wielkim twórcą, dobrym mężem i ojcem?
Zostały świadectwa, opis domu Mickiewiczów i wbrew zakusom sfałszowania biografii poety (a to robił np. jego syn, skutecznie usuwając wszelkie świadectwa związane z dziejami pożycia ojca z matką i Xawerą Deybel pod jednym dachem) udaje się dziś odtworzyć zarys tamtego czasu, korzystając ze świadectw osób, do których zapisków nie dotarł Władysław Mickiewicz (dzielnie zresztą wspierany przez elity umysłowe w dziele niszczenia dokumentów i pozłacania biografii wieszcza narodowego).
Jakby nie oceniać, Mickiewicz znakomitym poetą był i co do tego nie ma wątpliwości, ale jako człowiek nie był pozbawiony licznych słabości, w tym do kobiet. Dzięki temu wniósł do literatury polskiej erotyki najwyższej próby, choć swojej żony i domu tym nie uszczęśliwił.
Zapraszamy na relację o zawiłościach pożycia małżeńskiego, na które miały wpływ polityka, praca, „mistyczne” zawirowania wprowadzone przez Towiańskiego i kobiety, które nie potrafiły się oprzeć urokowi Adama Mickiewicza, a i on sam poddawał się oczarowanym niewiastom nader chętnie.
Data: 10 maja 2017 (środa), godz. 17.00
Miejsce: ul. Korfantego 34, Sala Kolumnowa
Prowadzący: Jolanta Zaczkowska
Wstęp wolny