Miłość w średniowieczu miała różne oblicza – objawiała się nie tylko w związkach o charakterze seksualnym, ale i przybierała postać miłości dwornej znanej z poematów, obrazów, przekazów ustnych.

Miłość dworna była uczuciem, które nie znajdowało spełnienia. Mężczyzna wielbił wybrankę swego serca, spełniał jej życzenia, płonął z miłości do niej, ale na nic więcej nie mógł liczyć. Jeśli para spędzała razem noc, pomiędzy nimi leżał miecz. Była to tak naprawdę miłość miłości.

Kultura dworska i obyczajowość rycerska wpływały wzajemnie na siebie. Z codziennym życiem wielkich dworów feudalnych związana była dworskość, czyli dostojeństwo obyczajów, oraz dworność, czyli zespół obowiązujących norm i form zachowań.

Subtelnego światowca od gbura i prostaka odróżniała umiejętność grzecznego i eleganckiego zachowania się wobec dam oraz znajomość skomplikowanych reguł dwornej miłości. Dzięki zabawie w nią i okazywaniu uczuć w wysoce skonwencjonalizowany sposób król, dostojnik, rycerz lub giermek w pełni zasługiwali na miano człowieka dwornego, a miłosna motywacja ich czynów sama w sobie stawała się wartością i zasługą.

O tym, jak wyglądała miłość w średniowieczu, a także prywatne życie książąt, które często owiane jest tajemnicą, będzie można się dowiedzieć podczas wykładu Eweliny Imiołczyk, na który zapraszamy 8 marca o godz. 17.00. Spotkanie towarzyszy wystawie Rekonstrukcje przeszłości. Ślązacy pod Grunwaldem prezentowanej w Muzeum Górnośląskim do 31 maja br.

Data: 8 marca 2017 (środa), godz. 17.00
Miejsce: pl. Jana III Sobieskiego 2, Centrum Edukacji
Prowadzący: Ewelina Imiołczyk
Wstęp wolny